> Ateşe çöp atılmaz.
> Ateşin külüne basılmaz. Eski ayda kül dökülmez. Kül akşam veya gece dökülmez. Ateşin külünü temiz, insanların basmayacağı yere dökmek gerekir.
> Ateşin külü döküldükten sonra ateşe ardıç parçaları atılmalıdır.
> Ateşe saçı olarak tereyağı ve diğer yağlı yiyecekler sunulur. İşe yaramayan yiyecek sunulmaz. Ateşe saygı göstergesi olarak yiyecek ocağın üstünden değil, yanından sunulur.
> Ateşin iyeli olduğuna inanıldığı için ona bıçak, makas… gibi keskin uçlu aletler çevrilmez. Ateşin üstündeki kazanda at eti pişirilirken o kazana doğru da bıçak çevrilmez. Aynı zamanda kazandaki et bıçakla alınmaz.
> Ateşe süt saçılmaz. Eğer böyle yapılırsa ateşe süt saçanın ineği sütten kesilir.
> Ateşe tuzlu yiyecek de saçılmaz.
> Ateşi sunulan yiyecek parçaları çifter olarak sunulmalıdır. > İnsanlardan dilenerek alınmış yiyecek parçaları ateşe sunulmamalıdır.
> Ateşe su ve kan dökülmez.
> Ateşte boyalı kağıt parçaları yakılmaz. Bunların ateşi kirleteceğine inanılır.
> Atın eyeri evin içine alındığında, eğerin başını ateşe doğru çevirmek gerekir. Böyle yapılırsa ata faydası olacağına, aksi yapılırsa yani eyer kapıya doğru çevrilirse hayvana zararı olacağına inanılır.
> Ateşe havanın ve el değirmeninin başı çevrilmez. Havanın başı büyük olduğu için ateş iyesinin ondan korkacağı düşünülür.
> Ateş içinde yanan odun parçası olmadan öylece bırakılmaz.
> Ateşte ot yakılmaz. Böyle yapılırsa eve kertenkele, yılan… geleceğine inanılır.
> Eski ayda ateşten kül çıkarılmaz.
> İnsanlar ateşin üstünden birbirlerine bir şeyler alıp vermez.
> Ocak ağaç parçaları veya kayın ağacı köküyle karıştırılır.
.....
Devamı için bkz. İbrahim Dilek "Sibirya Türklerinde Ateşle İlgili İnançlar, Törenler ve Bazı Efsaneler"https://www.facebook.com/
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder